مقایسه تأثیر روش های سخنرانی و کار در گروه های کوچک بر یادگیری درس استخوان شناسی سر و گردن در دانشجویان پزشکی

مقدمه: روش های سنتی آموزش قادر به پاسخگویی دانش روز نمی باشد. اما اکنون چالش های فراوانی بین روش سنتی و جدید و حتی ادغام روش ها بین اساتید مختلف در رشته های گوناگون وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی دو روش سخنرانی و کار در گروه های کوچک در یادگیری بخشی از آناتومی در بین دانشجویان پزشکی مورد مقایسه قرار گرفته است. روش ها: در مطالعه نیمه تجربی، تعداد 54 دانشجوی پزشکی در دو نیمسال تحصیلی که واحد آناتومی سر و گردن را داشته اند به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. چهار جلسه ابتدایی کلاس های تئوری و عملی استخوان شناسی جمجمه به صورت همزمان برای گروه تجربی در گروه های کوچک 5 نفره برگزار گردید. نتایج نمرات استخوان شناسی میان ترم و پایان ترم این گروه از دانشجویان با دانشجویان پزشکی دو نیم سال قبلی که کلاس ها فقط به صورت سخنرانی و بخش های تئوری و عملی به صورت مجزا برگزار می شد (به عنوان گروه شاهد) مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در گروه تجربی که کلاس ها به صورت همزمان تئوری و عملی در گروه های کوچک انجام می شد نمرات آزمون میان ترم و پایان ترم به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل که کلاس های تئوری فقط به صورت سخنرانی و مباحث تئوری و عملی مجزا برگزار می شد بوده است. نتیجه گیری: در روش کار در گروه های کوچک، میزان یادگیری بیشتر از روش سنتی تدریس آناتومی است. احتمالا وجود حس مشارکت گروهی و ارتباط بیشتر استاد با دانشجو سبب افزایش میزان انگیزش برای مطالعه بیشتر می گردد.